Verhalen – Type 6 in relaties

Verhaal van een Type 6 samen met  een Type 1:   Radar Love

Al weer 27 jaar geleden werden ze aan elkaar voorgesteld door een gezamenlijke vriend. Peter was direct verkocht toen hij Vicky zag. Ze was mooi, spontaan en geïnteresseerd en ook nog intelligent. Dat sprak hem aan. Daarna volgden 3 maanden waarin ze elkaar vaak spraken. Al snel ontstond er vriendschap en liefde. Niet zo bewust. Organisch. Meer een buikgevoel. Voor Vicky was belangrijk dat Peter zich kwetsbaar opstelde en regelmatig liet merken dat hij bij haar wilde blijven. Hij was zorgvuldig en zorgzaam naar haar toe. Dat gaf haar al snel een gevoel van veiligheid en vertrouwen. “Op deze man kan ik aan. Als ik mezelf laat kennen dan blijft hij bij me.” En hun gevoelens voor elkaar veranderde ook niet in de jaren daarna waarin Peter regelmatig langdurig in het buitenland werkte. Ook nu nog voelen zij zich op afstand nog steeds verbonden. “Soms willen we even alleen zijn, maar ook dan voelen we altijd dat er een lijntje is.” stelt Peter. “We raken nooit op elkaar uitgekeken. Vicky is erg gegroeid in haar volmaaktheid. Ze is bewuster geworden als vrouw, heeft zich intellectueel sterk ontwikkeld en is daardoor minder instabiel geworden. Heeft meer zelfvertrouwen gekregen. Ze leerde mij om bewuster te leven. Gezond te eten en beter om te gaan met andere mensen. Ze verrijkt mij en creëert een platform waarop ik mezelf kan zijn.” Hoewel Peter vindt dat hij nauwelijks verandert is door hun relatie, ziet Vicky toch wel ontwikkeling. “Peter is nog steeds een doorzetter een overlever. Waar anderen stoppen gaat hij door. Maar hij is ook intelligenter geworden en daardoor rustiger. Hij luistert meer naar wat ik er van vindt. Hij leerde mij objectiever naar de wereld te kijken; te onderscheiden wat oorzaak en gevolg is. Mijn mening beter te onderbouwen. Op allerlei gebieden. Ook financieel en politiek. Daardoor kom ik meer naar voren met een eigen mening en weet die ook te handhaven. Hoewel dat nog steeds een uitdaging voor me is.” Waar Vicky moeite mee blijft houden is dat alles beter kan en moet in de ogen van Peter. Dat hij altijd het beste wil bereiken. “Dat doet hij op een hele intense manier, met pieken en dalen. Hij kan ergens helemaal voor gaan, maar dan weer ineens hele diepe zorgen hebben.” Wat ook lastig in hun communicatie is, dat Vicky meer tijd nodig heeft om ergens op te reageren dan Peter. “Ik wil me eerst verbinden met het onderwerp en verdiepen. Dan heeft hij zijn antwoord al klaar en begint uitdagende opmerkingen in mijn richting te maken. Anderzijds kan hij zelf met veel teveel details uitleg geven over een onderwerp. Dat is ook irritant.” Peter heeft er nog steeds moeite mee dat Vicky soms maar niet tot een mening komt en als ze er dan een heeft, daar later weer op terug komt. Er spelen ook tempoverschillen tussen hun beider manier van doen. “Vaak merk ik al vroeg dat ze ergens mee zit en denk er al vast over na. Als ze me dan eindelijk om een mening vraagt heb ik die direct klaar. Maar dat gaat haar dan weer te snel. Vooral als er meerdere dingen tegelijk spelen is ze weinig stressbestendig.” Hun geheim is: probeer elkaar niet te veranderen, maar maak elkaar gelukkig door uit te gaan van de zelfstandigheid van de ander. Maak dingen niet te zwaar; graaf niet te diep, maar benader elkaar vanuit de zachte zijlijn. Gebruik humor en relativeer; conflicten dragen niets bij. Probeer elkaar juist aan te vullen en sluit aan bij de behoefte van de ander: help de perfectionist te ontspannen en te genieten. Help de vragensteller harmonie te voelen.

Verhaal van een Type 6 samen met een Type 2:  Vertrouwen als basis

Odette was 16 jaar oud toen ze op een oudejaarsavond ging dansen en Victor zag staan. De zaal was donker, maar hij stond in het licht. Victor had sprekende ogen en een enorme uitstraling. Ze raakten in gesprek, maar verder gebeurde er niets. Zes maanden lang verscheen hij niet meer in de danszaal, zonder iets van zich te laten horen. Later zou hij zeggen: “ Ik wachtte af!” Toen kwam hij terug en nam het initiatief. Victor was toen 18. Hij had tot dan toe het leven geleefd zoals dat op hem af kwam. Maar toen hij Odette op die oudejaarsavond ontmoette voelde het goed. “Ik weet eigenlijk nog steeds niet waarom. Het was mijn eerste verliefdheid. Ik heb nooit vlinders gevoeld. Ook was mijn hoofd er niet bij betrokken. Het voelde onvoorwaardelijk. Ik vertrouwde haar direct. Het was gewoon vanzelfsprekend dat wij bij elkaar pasten.” Odette beaamde dat. “Zijn uitstraling wekte mijn vertrouwen. Ik wist dat ik op hem kon bouwen. Dat hij mij nooit zal bedriegen. Hij is mijn rots. Maar het duurt wel even voordat je hem leert kennen.” Inmiddels zijn ze 33 jaar bij elkaar. Gedurende die periode zijn beiden niet veranderd, maar is hun relatie in hun ogen wel geëvolueerd. De eerste jaren investeerde Odette veel in de relatie. Ze wilde alles voor Victor regelen. Bovendien was het voor haar belangrijk om al haar gedachten met hem te delen. Dat leidde tot allerlei onderlinge discussies, die voor beiden verstikkend begonnen te werken. “En helaas hoorde ik van Victor vaak pas veel later dat hij zich geërgerd had aan mijn gedrag.” Na 24 jaar ging het knagen. Gelukkig hielp het enneagram om elkaar beter te leren begrijpen. En toen kwam er ook ruimte om van elkaar te leren. Odette werd zelfstandiger; leerde zich minder afhankelijk op te stellen; niet meer met iedereen vriendjes te willen zijn.; meer na te denken alvorens in actie te komen. En dat was moeilijk voor haar. “Ik dacht, als ik eerst moet denken, dan kan ik niet voelen! Maar hij geeft me de terugkoppeling die ik nodig heb.” Victor leerde van de vastberadenheid van Odette. Zij stimuleerde hem eerder in actie te komen. Wat echter niet verandert is dat Victor ergens heel lang mee bezig kan zijn, zonder zijn gedachten te delen en dan ineens met een conclusie komt. “En dan merk je dat een rots zich ook niet verplaatst en kan hij heel koppig zijn.” Ook blijft hij moeite houden met verandering. “Zelfs als ik hem met iets verras, blokkeert hij. Wat dat betreft is hij een ijskonijn. Vooral bij een crisis. Dan steekt zijn wantrouwen weer de kop op en beantwoordt hij al mijn vragen met een wedervraag. Heel irritant! Voor Victor is het eigenlijk goed dat de liefde blind is. Dan maakt hij zich ook minder zorgen.” Victor kan maar niet wennen aan de vragen die Odette aan hem stelt over zijn gevoelens. “Ik weet niet altijd wat ik voel en waarom dat zo is. Maar zij wil telkens dieper en daarvoor moet ik in de stemming zijn. Dan erger ik me snel. Ze heeft soms moeite te begrijpen dat als ze minder helpt, dat mij juist meer helpt!” In hun ogen is het belangrijk dat partners vertrouwen aan elkaar geven. Ook bij onenigheid niet opgeven, maar weten dat er een basis is die altijd goed is. Je hebt elkaar je woord gegeven en daar doe je moeite voor. “Trouw je vrij, om elkaar een leven te gunnen.”

Verhaal van een Type 6 samen met een Type 4 : Betrokken zijn, maar ruimte laten.

Renate was 23 jaar oud, religieus ingesteld en woonde in een klooster. Victor (21) liep daar stage. Hij zocht meer zekerheid en hoopte die in de religie te vinden. Ze leerden elkaar kennen in de keuken. Hij volgde een dieet en zij wilde daar meer van weten. Daardoor voelde Victor zich gehoord. Hij nam initiatief en ze gingen een keer samen op stap. Maar daarna bleef het een tijdje stil. Victor wilde zich niet opdringen. Omdat het uiteindelijk niet goed voelde in het klooster (ze was nogal tegendraads) wilde Renate verhuizen naar een kamer in de stad. Op zoek naar een huis in dezelfde stad kwam Victor haar toevalligerwijze tegen. Dat was de ‘hand van God’ zouden ze later zeggen. Ze raakten opnieuw in gesprek. Serieuze gesprekken over religie en de essenties van het leven. “Ik was onder de indruk van de manier waarop Victor zijn gedachten en ervaringen kon verwoorden.”, zei Renate. Victor waardeerde vooral de stevigheid en stoerheid van Renate. “Ze leert me te vertrouwen op de flow van het leven!” Ze bleven elkaar ontmoeten. Soms bij elkaar, soms even op afstand. Dan was er wel contact via brieven en de telefoon. Beiden soms bang om definitief voor elkaar te kiezen. “Het eerste deel van onze relatie was eigenlijk een schreeuw om bestaansrecht.” zei Renate. “Maar uiteindelijk hebben we elkaar op een diepere laag van essentie gevonden.” Inmiddels zijn ze 18 jaar getrouwd. Victor: “Ik ben niet meer te vergelijken met vroeger. Toen zat ik emotioneel helemaal vast. Nu ken ik, door het voorbeeldgedrag van Renate, veel meer nuance en gevoel. Ook lichamelijk ben ik vrijer. Zij bevestigt me in wie ik ben en helpt me te ontwikkelen. Ook heeft ze een bijna naïef vertrouwen in het leven. Daardoor leer ik minder wantrouwend te zijn en op het leven te vertrouwen.” Renate heeft door Victor meer zelfinzicht gekregen. “Ik kan mijn kwetsbare kant beter benoemen en weet beter mijn positie in te nemen in onze relatie.” Ze heeft ook minder behoefte aan bevestiging. “Ook denkt hij vooruit. Dat geeft regelmaat en orde, daar waar ik nogal een eigen impulsief ritme heb.” De keerzijde is dat Victor soms ook de neiging heeft om op een te dwingende manier de emoties van Renate weg te redeneren. “Dat laat hij op een overdreven manier zien wat ik doe. Dat is niet respectvol. Dan komt er een soort oerkracht in mij naar boven.” Victor heeft er nog steeds moeite mee dat Renate niet kan kiezen. “Ze weet niet wat ze wil en ziet niet alles wat er te zien is. We moeten echt afspreken wie wanneer beslist, anders gebeurt er niks.” Zo ook ten aanzien van de opvoeding van hun kinderen. Renate twijfelde of ze wel een goede moeder kon zijn. Ze relativeerde alles. Victor was van de regels en de regelmaat. Dus kocht hij een paar boeken over opvoeden voor haar zodat ze wat houvast had. Het geheim van hun relatie? Dwing een vragensteller niet om over zijn emoties te praten als hij daar nog niet aan toe is. Wacht dan op een beter moment. Toon betrokkenheid, luister en verdiep je, maar zet hem niet vast in een eerder geuite mening! Gebruik als romanticus je lichamelijkheid als kracht. Dat helpt de vragensteller om te helen. Anderzijds, help de romanticus zichzelf niet op te sluiten in haar eigen emoties en leefwereld. Stimuleer haar de vrijheid te voelen die er is en daarin eigen keuzes te maken.

Verhaal van een Type 6 samen met een Type 8 :  Eerlijk zijn en grenzen bewaken.

Victor zocht in een relatie vooral geruststelling. Steun in het omgaan met de beren op de weg. Daarnaast ook gezelligheid en begrip voor elkaar. Britt zocht vooral liefde, intensiteit, passie en avontuur. “Er moet niks blijven hangen tussen de partners in een relatie!” Britt was 14 jaar oud toen zij Victor tegenkwam op de jeugdsoos. Hij was toen 17 en had een brommer. Britt nam het initiatief. “Gelukkig, zei Victor, want al mijn vrienden hadden al verkering. Dan hoefde ik niet meer op jacht.” De brommer vergrote Britts’ wereld, dat kwam goed uit. Na 6 weken kregen ze verkering. Victor viel vooral voor haar fysiek en spontaniteit. “Britt is niet op haar mondje gevallen, dat heeft ze van thuis meegekregen. Daar was het bourgondisch en gezellig, maar ook mensen met nogal een uitgesproken meningen.” Britt waardeert vooral Victor’s eerlijkheid en trouw. “Hij vertelt me de waarheid en komt voor me op als dat nodig is.” Victor leerde tijdens zijn relatie met Britt dat als je maar afwacht en niet in paniek raakt, dingen goed komen. Ook om te praten over zijn gevoelens en zijn eigen grenzen te bewaken als moest hij daarvoor wel een depressie overwinnen. Britt om iets meer na te denken en niet direct in actie te komen. Ook zij leerde naar aanleiding van Victor’s depressie eerder emoties te delen en nog scherper je eigen grenzen te bewaken. Nu voelt hun relatie aan als een veilige haven waar zij steun en plezier ervaren. Toch moet Victor nog erg wennen aan de chaos die Britt thuis kan creëren. “In haar spontaniteit kent ze geen structuur. Dan wil ik regelmaat, maar ben dan in haar ogen de boeman.” Britt blijft moeite hebben met de negatieve dingen die Victor vaak ziet. “Hij kan overal beren op de weg zien en geniet onvoldoende van het leven.” Het geheim van hun relatie is met name open en eerlijk zijn naar elkaar. “Alleen als je niks laat broeien kan er stabiliteit en steun zijn.”

Verhaal van een Type 6 samen met een Type 9 :  Samen zijn en grenzen stellen.

Vicky had eerder een relatie met een type 4 gehad. Dat was heel onveilig geweest. Ze was er te lang blijven hangen, zegt ze nu. Na haar scheiding vier jaar alleen geweest. Toen kwam ze op datingsite een oude kennis van haar tegen. Ze herkende hem aan de foto. Bert was de beste vriend van haar broer. Dat voelde een beetje vertrouwd. Hun eerste ontmoeting was bijzonder. Hij kwam te laat. Dat bracht spanning: ziet hij er toch van af of had hij een ongeluk gehad? Maar het gesprek was plezierig. Hij toonde zich zorgzaam. Heel anders dan haar vorige man. Bert en zij konden goed praten. Veel van hun ervaringen kwamen overeen. En… hij zag er goed uit. Bart kwam ook uit een scheiding waar soms sprake was van woede uitbarstingen en driftig gedrag. Daarna nog wat losse relaties, maar nu zocht hij naar rust en stabiliteit. “Alles wat ik eerder meegemaakt heb in relaties wil ik niet meer. Dat waren vooral scharreltjes gebaseerd op fascinatie.” Met Vicky voelde het direct goed. Zij bracht hem gezelligheid en hij haar opgewektheid. Ze voelden zich man en vrouw bij elkaar. Inmiddels zijn ze 5 jaar samen. Vicky leerde dat ze minder hoeft te tobben en meer in het hier en nu kan zijn dan te verdwalen in allerlei rampscenario’s. “Ik luister ook opener en oordeel minder over een ander. Ik doe ook minder mij best bij mensen die veel aandacht vragen. Daar voel ik me overigens ook wel eens schuldig over.” Bert leerde minder conflict vermijdend te zijn en minder bang te zijn om zelf contacten met anderen te leggen. “Doordat Vicky zo zachtaardig is en mij ruimte geeft trek ik me veel minder terug.” Ondanks deze ontwikkelingen steken echter toch soms oude gedragingen de kop op. “Vicky is zo voorzichtig met anderen dat ze vooraf al rekening houdt met wat die zullen gaan denken. Dan heeft ze dus voor een ander bedacht hoe die zich zal gaan voelen en anticipeert daarop. Dan is het voor mij moeilijk om daar wat van te zeggen.” Bert hoopt dat ze zich in de komende jaren nog onafhankelijker zal gaan opstellen van haar omgeving. Bert is in de ogen van Vicky vaak nog te weinig pro-actief in het onderhouden van relaties. “Hij heeft ook totaal geen schuldgevoel naar anderen, ook al heeft hij die een tijd niet gezien.” Daarnaast mag Bert in haar ogen wat duidelijker worden in zijn eigen standpunten. Hij is soms te gemakkelijk in het zich aanpassen aan anderen. Inmiddels kenmerkt hun relatie zich door ruimte, respect en veiligheid. “Als het goed gaat in een relatie heb je twee paar ogen die kunnen zien wat er gebeurt. Bespreek irritaties dan zo vroeg mogelijk, maar vergroot de onderlinge verschillen ook niet teveel.” Ook vinden ze het belangrijk dat partners niet teveel met elkaar moeten vervloeien. Dan stel je geen grenzen meer en kom je te weinig voor jezelf op. Waar het om gaat is dat je telkens als je weer thuiskomt kun zeggen: Fijn dat ik je weer zie en je een thuisgevoel krijgt!